Tema 5: OS GRANDES REINOS PENINSULARES

Tema 5: Os grandes reinos peninsulares

View more presentations from Santi Pazos.

TEMA V. Os REINOS CRISTIÁNS PENINSULARES. SÉCULOS XII-XV

1. CONSOLIDACIÓN DOS REINOS HISPÁNICOS. CONQUISTA DO VAL DO EBRO

- O reino cristián máis poderoso foi Castela. Por motivos de herdanza uniuse e desuniu varias veces no século XI. En 1230 uniuse de xeito definitivo con Fernando III e pasou a chamarse Coroa de Castela.

- En 1128, con Afonso Enríquez, Portugal independizouse de Castela e converteuse nun reino.

- No século XI Navarra e Aragón permaneceron unidos. En 1134 Navarra separouse de Aragón pero, como quedou encerrado entre Castela e Aragón, non se puido expandir.

- En 1137 O reino de Aragón uniuse aos condados cataláns e formouse a Coroa de Aragón.

- No século XII Navarra, Aragón e os Condados Cataláns conquistaron o val do Ebro.

2. AS GRANDES CONQUISTAS. AS REPOBOACIÓNS

- No século XII chegaron os ALMOHADES, un imperio islámico do Norte de África que substituíu aos Almorábides.

- Durante 50 anos Almohades e casteláns enfrontáronse. En 1212 un exército mandado polos reis de Castela, Navarra e Aragón derrotou ao exército Almohade na batalla das Navas de Tolosa.

- Tras a batalla das Navas de Tolosa os musulmáns non puideron deter aos reinos cristiáns que avanzaron cara ao Sur.

. Portugal acabou a conquista do seu actual territorio en 1249

. Castela e León conquistaron Estremadura, o Val do Guadalquivir, Murcia e Cádiz.

. A Coroa de Aragón conquistou as Baleares e Valencia.

- A fins do século XIII tan só quedaba un reino musulmán na Península que resistiu ata 1492. O reino nazarí de Granada.

- Nos territorios que foron conquistados polos cristiáns nos séculos XII e XIII o

TRATO aos MUSULMÁNS e a REPOBOACIÓN foron distintos segundo o reino:

. Na Coroa de Aragón permitiuse que os musulmáns quedasen (mudéxares). Moitos convertéronse en reinos e foron repartidos xunto cos seus terras entre os nobres. A Baleares e a costa de Valencia foron moitos cataláns a vivir e ao interior de Valencia chegaron aragoneses.

. Na Coroa de Castela os musulmáns foron expulsados a Granada ou a África. Os territorios foron repartidos entre os nobres, clérigos e ordes militares, dando lugar a enormes latifundios. Aquí chegaron leoneses, casteláns e vascos, aos que se lles daba terras e vivenda nas cidades.

3. O COMERCIO DA LA EN CASTELA. As RUTAS ATLÁNTICAS

- A base da economía en Castela era a ovella de raza meiriña, que producía abundante la que se vendía nos Países Baixos. A la concentrábase en Burgos, desde onde se dirixía aos portos de Santander e Bilbao e de aí a Bruxas.

- Estas ovellas pertencían, sobre todo, á nobreza de Castela. En Castela non xurdiron talleres para transformar a la en tecido, por iso non xurdiu apenas burguesía. A Mesta era a institución que se encargaba de regular as transhumancia das ovellas (os movementos das ovellas no verán e no inverno en busca de pastos)

- A conquista de Alxeciras permitiu aos Cristiáns circular polo Estreito de Xibraltar.

- No século XV Portugal expandiuse pola costa atlántica de África e Castela conquistou as Illas Canarias.

4. A PROXECCIÓN DA COROA DE ARAGÓN NO MEDITERRÁNEO

A expansión aragonesa polo Mediterráneo:

- Xaime I conquistou Baleares e Valencia na primeira metade do século XIII

- Pedro o Grande conquistou Sicilia en 1282. Sicilia era un punto estratéxico fundamental nas rutas do Mediterráneo e unha gran produtora de Trigo. A conquista de Sicilia enfrontoulle con Francia e co Papa.

- .Xaime II comezou a conquista de Sardeña en 1323. Tamén chegaron a Grecia (Atenas e Neopatria)

- Afonso V conquistou o reino de Nápoles en 1442.

A expansión foi posible grazas á axuda económica dos mercadores de Barcelona, Valencia e Mallorca, que querían establecer rutas seguras con Italia, Oriente e o Norte de África.

Para favorecer o comercio creáronse

. Consulados de mar, uns tribunais sobre problemas comerciais e marítimos que, ademais, representaban á Coroa de Aragón.

. Tamén construíron nos portos mediterráneos Alfondazgos, uns edificios onde os comerciantes podían aloxarse e gardar as súas mercancías

. Igualmente, fixeron lonxas, centros de mercado e contratación.

5. As COROAS DE CASTELA E DE ARAGÓN (SÉCULOS XIV e XV)

No século XIV produciuse unha gran crise, sobre todo, na Coroa de Aragón e, especialmente, en Cataluña

. Houbo malas colleitas

. A mediados de século chegou a Peste Negra

. O descenso da poboación fixo que os señores aumentasen os impostos e producíronse revoltas campesiñas. En Cataluña os campesiños eran chamados remensas e recibiron o apoio do rei contra os nobres e burgueses ricos.

. A crise que viviu Cataluña beneficiou a Valencia.

En Castela a Alta Nobreza loitou contra o rei Pedro I, que quería apoiar á burguesía. Os nobres venceron, quitaron ao rei e puxeron a Enrique II como monarca. Así comezou a dinastía Trastámara. A partir de entón os reis estiveron en mans da nobreza e a desorde e a guerra xeneralizáronse no reino.

En 1410 morreu sen descendencia Martín I rei da Coroa de Aragón. Reunidos en Caspe os representantes de cada reino en Caspe elixiron a Fernando de Antequera como rei, un membro da Familia Trastámara. Así reinou a mesma familia nas coroas de Castela e Aragón.

6. CONFLICTOS SOCIAIS EN CASTELA

Abusos da nobreza e dos ricos comerciantes trouxo como consecuencia: Revoltas de campesiños e artesáns

Exemplo: “Os Irmandiños” en Galicia

A Primeira guerra irmandiña: 1431 “Irmandade fusquenlla” ou tola. Norte da Coruña e parte de Lugo, terras dos Andrade.

Os capesiños levantáronse contra os Andrade (señores destas terras), dirixidos por Roi Xordo

Segunda Guerra Irmandiña ou Gran Guerra:1467-1469

Revolta con carácter de Guerra civil, estendeuse por toda Galicia.

Irmandiños: Alonso de Lanzós, Pedro de Osorio e Diego de Lemos

Polos señores: Pedro Madruga e Pardo de Cela

Por outra banda nas cidades de Castela tamén houbo revoltas Persecución contra xudeos.1431 “PROGROMS”

7. CONFLICTOS SOCIAIS EN ARAGÓN

 1380 “Payeses de Remensa” Intentan  emanciparse dos seus Señores (defenden a súa liberdade e a das súas terras)‏

1448 crease o Gran sindicato de Remensa” co apoio dos reis

1455“Sentencia arbitral de Guadalupe” Fernando II, “El Católico”

REVOLTAS URBANAS

 Persecución contra xudeos. “PROGROMS”

Entre 1453 e 1460 os artesáns das cidades levántanse debido á crise económica que produciu rivalidade entre:

- grandes mercadores: "BIGA"

- artesáns e pequenos comerciantes: "BUSCA"

"A BUSCA" gobernou en Barcelona Impuxo o seu programa de medidas democratizadoras As presións dos grandes mercadores ante o rei, fixeron que se acabase co movemento e os seus xefes axustizados.

CRISIS POLITICA

    * Na Baixa Idade Media iniciouse o proceso de FORTALECEMENTO DO PODER REAL que conduciría ás monarquías absolutas da IdadeModerna.

    * RESISTENCIAS da nobreza e o clero

    * GUERRAS CIVIS:

    * Castela (1366-1369 y 1474-1479),

    * Navarra (1451-1461) y

    * Cataluña (1462-1472).

8. FIN DO SÉCULO XV

Ano de 1479

Ao casarse os “Reis Católicos” (Isabel I de Castela e Fernando II de Aragón) uniron as coroas de Castela e Aragón.

Ano de 1.492

O reino de Granada foi o último reino de Taifas. Foi conquistado polos Reis Católicos como consecuencia dos enfrontamentos entre os musulmáns e o aumento de poder dos reinos cristiáns.

CARACTERÍSTICAS COMPARATIVAS DO REINO DE CASTELA E DE ARAGÓN

COROA	GOBERNO	ECONOMÍA	EXPANSIÓN TERRITORIAL	ARTE
CASTELA	.  Fusión completa dos dous reinos (Castela e León) e dos territorios reconquistados: .  Único Rei (con máis poder que noutros reinos) .  Mesma Lei . Únicas Cortes (non lexislan só aproban impostos)	. Enfrontamento entre Agricultura e Gandaría. . Principal produción: ovella meiriña (para produción de la) . Gandos  trashumantes: vías pecuarias e Mesta. . Artesanía e comercio: vinculado á gandaría ovina..	. Cara ao Atlántico (Canarias e logo América))	. Desenvolvemento do Románico e o Gótico a partir da penetración das influencias europeas polo Camiño de Santiago. . Desenvolvemento de estilos artísticos propios como a arte Asturiana e o Mudéxar.
ARAGÓN	A unión dos catro territorios (Condados Cataláns, Reino de Aragón, de Valencia e de Mallorca) non supuxo a unión do seu goberno: . Único Rei (moi controlado polas cortes dos catro territorios) . Cada reino mantivo os seus propios costumes e institucións. . Cada reino tiña as súas propias Cortes	. Fundamentalmente agrícola . Comercio importante (sobre todo dende Cataluña, Valencia e Mallorca) con numerosos consulados en cidades de Europa, África e Asia) e os Consulados do Mar nas cidades aragonesas (Barcelona, Valencia e Palma de Mallorca)	. Cara o Mediterráneo (primeiro as Illas Baleares e máis tarde Sicilia, Cerdeña, Nápoles e os condados de Atenas e Neopatria	. Desenvolvemento do Románico temperán nos territorios pirenaicos (influencia franca) . Desenvolvemento do Gótico vinculado ao desenvolvemento do comercio nas cidades mercantís, tanto en edificacións civís como relixiosas. . Estilo Mudéxar nas zonas con maior poboación de orixe musulmá (Val do Ebro e Valencia)

Fonte: Isaac Buzo

TEMA 4: FORMACIÓN E EXPANSIÓN DOS REINOS PENINSULARES

Tema 4: Os primeiros reinos cristians

View more presentations from Santi Pazos.

TEMA 4.  FORMACIÓN E EXPANSIÓN DOS REINOS PENINSULARES, SÉCULOS VIII-XI

1. ORIXE DOS REINOS OCCIDENTAIS

A. A resistencia en Asturias. Covadonga. 722 d.C.
- Os musulmáns non lograron dominar toda a Península. Quedaron zonas da cordilleira cantábrica onde os seus habitantes negábanse a obedecerlles e a pagarlles impostos.
- Segundo a tradición un caudillo de orixe visigodo chamado Pelaio derrotou aos musulmáns na batalla de Covadonga no ano 722. Para os cristiáns esta batalla interpretouse como o inicio da Reconquista.
B. O reino de Asturias. Séculos VIII-IX
- Entre os séculos VIII e IX os descendentes de Pelayo, Afonso I e Afonso II expandíronse pola Cornixa Cantábrica ata Galicia.
C. O reino de León.
- Na segunda metade do século IX, reinando Afonso III, o reino de Asturias expandiuse ata o río Douro e pasou a chamarse reino de León. Isto foi posible pola debilidade dos musulmáns, que loitaban entre si.
- Un dos condes do reino de León, Fernán González, logrou independizarse e transmitir o condado aos seus fillos. Así xurdiu o condado independente de Castela .
- No século X xurdiu o Califato de Córdoba, que logrou unir aos musulmáns e deter o avance cristián. En tempos de Almanzor os cristiáns só puideron defenderse dos seus ataques.

 2. O REINO DE PAMPLONA E OS CONDADOS PIRENAICOS
- Os musulmáns asentáronse solidamente no Val de Ebro, unha zona moi rica e apenas mostraron interese polo Pirenos, moitos máis pobres.
- Carlo Magno intentou conquistar o Val de Ebro. Ao non logralo, para defenderse dos musulmáns, creou unha rexión fronteiriza que se chamou a Marca Hispánica. Esta rexión dividiuse en multitude de condados que obedecían ao emperador.
- A principios do século IX os condados de Aragón e Pamplona independizáronse dos francos. Así xurdiron o condado de Aragón e o reino de Pamplona. En Pamplona
- No século IX Vifredo o Velloso conde de Barcelona conseguiu dominar os condados cataláns e no ano 987 Borrell II independizouse dos reis francos.

3. OS REINOS CRISTIÁNS PASAN A LA OFENSIVA CONTRA  AL-ANDALUS. SÉCULO XI.

- En 1031 o Califato de Córdoba dividiuse en infinidade de pequenos e ricos reinos chamados Taifas.
- Os cristiáns aproveitaron a debilidade dos reinos de Taifas para conquistalos
- Os reinos de taifas intentaron deter aos cristiáns pagándolles uns impostos en ouro e obxectos preciosos chamado Parias. Pero este ouro só serviu para que os cristiáns mellorasen os seus exércitos e atacasen con máis forza.
- Desde a Europa Cristiá comezou a chegar xente atraída pola riqueza das conquistas e porque a guerra contra os musulmáns da Al-Andalus víase como unha Cruzada, igual que en Palestina.
- Os reinos cristiáns conquistaron ata o val do Texo e a cidade de Toledo.
- Os reinos de taifas, vendo que non podían defenderse e que as Parias non servían, chamaron na súa axuda aos Almorábides, un imperio berever do Norte de África. Os Almorábides conquistaron os reinos de taifas e fixeron retroceder aos cristiáns, que co Cid, Rodrigo Díaz deVivar, chegaran ata Valencia.

4. AS PRIMEIRAS REPOBOACIÓNS
- A repoboación é a ocupación por parte dos campesiños das terras conquistadas. Cando os cristiáns avanzan os musulmáns abandonan estas terras e quedan baleiras. Para repoboalas os reis conceden a campesiños vascos e cántabros porcións de terra (alodios) a cambio de que as cultiven. Tamén chegan numerosos cristiáns mozárabes que fuxían da Al-Andalus.
- Os mozárabes que chegaron da Al-Andalus trouxeron as novas técnicas agrícolas, novos apeiros de labranza e nos productos agrícolas, asi como árbores froiteiras, etc, e asi contribuiron a mellorar á agricultura da zona cristiana
- No século X xurdiron multitude de vilas de campesiños libres. Pero no século XI, o número de campesiños libres diminuíu, porque a inseguridade da fronteira fixo que moitos se puxesen baixo a protección dun nobre e convertésense en servos.
- No reino astur-leonés vivían da gandería e da agricultura. Existía unha pequena artesanía. A ovella adquiriu tal importancia que chegou a converterse en moeda.
- Os Pirenos foron lugar de paso para o comercio entre Al-Andalus e os francos. Por iso utilizaron pronto moeda e tamén había algúns talleres artesanais. De todos os xeitos, a gandería e a agricultura foron loas actividades máis importantes.

5. O CAMIÑO DE SANTIAGO
- Afonso II de Asturias mandou construír unha igrexa no lugar onde, segundo a tradición, descansan os restos do apóstolo Santiago.
- A partir do século XI a Igrexa de Santiago converteuse nun dos centros principais de peregrinación da Cristiandade.
- O Camiño de Santiago comunicou aos Reinos Cristiáns da Península con Europa.
. Por aí entrou o románico e o gótico.
. Trouxo comercio e riqueza. Fundáronse cidades en todo o seu recorrido.
. Os reis fixeron un esforzo para protexer aos peregrinos e construíron pontes e hospitais.

6. A PENÍNSULA IBÉRICA. ENCONTRO DE CULTURAS 

- Na Idade Media conviviron na Península Ibérica as culturas musulmá, xudía e cristiá. Todas estas culturas influíronse. Dos musulmáns os cristiáns colleron multitude de palabras (alfombra, acequia...) e coñecementos científicos e técnicos.
- Os xudeus tiveron un importante papel como médicos, científicos, tradutores e banqueiros.

- Na Al-Andalus moitos hispanos conservaron a relixión cristiá a cambio de pagar impostos. Recibiron o nome de mozárabes .

- Co avance da Reconquista moitos musulmáns habitaron en territorios cristiáns e recibiron o nome de mudéxares . Influenciaron moito a arte gótica.

VIDEO:

TEMA 3: A CIDADE MEDIEVAL. A ARTE GÓTICA

Tema 3: A cidade medieval

View more presentations from Santi Pazos.

TEMA 3:  A CIDADE MEDIEVAL E A ARTE GÓTICA

1. EXPANSIÓN AGRARIA E CRECEMENTO DEMOGRÁFICO

- No século XI a agricultura mellorou grazas a varias novidades:
. Rotación trienal. O terreo divídese en tres anacos, en dous plántanse cereais distintos e o terceiro déixase descansar. Cada ano cámbiase a dedicación do terreo.
. Arado normando ou de veso. Facía uns surcos profundos e removía a terra moito. Isto permitía que as plantas crecesen con moita máis forza.
. Usábase o esterco para abonar.
. Utilizáronse muíños de vento.
- Estas novidades permitiron que a colleita fose moito maior. Como agora sobraban moitos produtos agrícolas (excedentes de produción) levaban a vender a mercados.
- Ao redor dos mercados foron a vivir artesáns e, ao tempo, estes lugares convertéronse en cidades.
- Grazas ás boas colleitas a poboación comía mellor, resistía ás enfermidades e vivía máis. A poboación europea aumentou considerablemente, pasou de 45 millóns de habitantes no século XII a 75 millóns no XIV.

 

2. AS CIDADES E OS MERCADOS

- As cidades convertéronse en mercados e fixéronse cada vez máis importantes. A estas cidades da Idade Media chamábaselles burgos, e os que vivían nelas burgueses.
- Na Alta Idade Media os campesiños facían todo, non había artesáns. Agora, na Baixa Idade Media, os campesiños só se dedicaban ao campo. A cambio dos seus produtos agrícolas, recibían dos artesáns roupa, cerámica, instrumentos de ferro... O traballo comezouse a dividir. Cada un especializábase, dedicábase a unha cousa.
- Na Baixa Idade Media os camiños foron seguros e os comerciantes viaxaban por eles de mercado en mercado.
- Nesta época había dúas rutas (camiños) comerciais importantes:
. A mediterránea, desde o levante español ata Oriente próximo. Exportaban (levaban) tecidos, armas e ferramentas e importaban (traían) seda, especias e perfumes).
. A do Atlántico e o Báltico, desde Lisboa e o Cantábrico ata o mar Báltico. Intercambiaban la de Castela, viño de Francia (exportaban), ferro, peles, trigo, madeira (importaban).
- Os mercados máis importantes eran as Feiras. As feiras máis importantes estaban no Norte de Italia e nos Países Baixos.
- Nos mercados puxéronse leis para protexer aos comerciantes.

3. ARTESÁNS E GREMIOS

- Nas cidades vivían os artesáns. O dono dun pequeno taller chamábase mestre artesán.
- As rúas das cidades distribuíanse polos oficios dos artesáns. Nun rúa vivían os zapateiros, noutra os caldeireiros, noutra... Así todos os oficios.
- Todos os artesáns que elaboraban un mesmo produto pertencían a unha asociación chamada gremio. Os gremios tiñan as súas normas de funcionamentos. Todos debían realizar os produtos da mesma forma, debían ter o mesmo horario, vixiaban a súa calidade, examinaban aos aprendices...
- As persoas que pertencían a un oficio distribuíanse en tres grupos.
. Os aprendices. Empezaban con sete anos e, a cambio de aprender o oficio e ser alimentados, traballaban para o mestre.
. Os oficiais. Xa sabían desempeñar o seu oficio pero non podían abrir un taller propio, así que traballaban para un mestre.
. Os mestres artesáns. Eran os donos do taller. Para ser mestre artesán había que facer un exame.

4. A CIDADE MEDIEVAL (BAIXA IDADE MEDIA)

 Características das cidades:
. Estaban rodeadas de murallas
. Había palacios, concellos, catedrais.
. As rúas eran moi sucias para os desperdicios botábanse á rúa e non había sumidoiros. Como había tan pouco limpeza producíanse moitas enfermidades.
. Como as casas eran de madeira había moitos incendios.
. O edificio máis importante era o concello, onde se reunían o alcalde e os concelleiros e onde se gardaban os documentos e o diñeiro dela cidade.
- Na cidade habitaban os burgueses:  . Pertencían ao terceiro estamento (os que traballaban e pagaban impostos), aínda que non eran campesiños. Posuían certa riqueza.
. Había dous grupos:
Alta burguesía. Eran moi ricos: banqueiros, grandes comerciantes. Serán os encargados de gobernar a cidade, formando unha especie de nobreza urbana coñecida como Patriciado.
Baixa burguesía. Os mestres artesáns e pequenos comerciantes.
- A maior parte da poboación da cidade era máis humilde e pobre: oficiais e aprendices que traballaban nos talleres, criados...
- Nas cidades tamén había moitos esmoleiros e vagabundos.
- Os xudeus vivían en barrios separados (xuderías) e eran bos banqueiros, ourives (os que traballan metais preciosos) e médicos.

4. O AFIANZAMENTO DO PODER REAL

- Na Alta Idade Media o rei non tiña case poder no seu reino.
- Na Baixa Idade Media o rei buscou a axuda dos burgueses e logrou, aos poucos, conseguiu dominar á nobreza. Para recibir a axuda dos burgueses concedeulles privilexios (cartas de privilexios) e liberounos dos nobres.
- O rei permitiu que os burgueses formasen parte das Cortes (onde se facían as leis) a cambio de recibir diñeiro.
- O nacemento de reinos fortes provocou a loita entre diferentes reinos que querían fixar as súas fronteiras. Francia e Inglaterra loitaron na Guerra dos Cen Anos entre o século XIV e o XV.

6. A CRISE DA BAIXA IDADE MEDIA (SÉCULOS XIV E XV)

- A principios do século XIV houbo malas colleitas debido a:
. As terras estaban esgotadas
. O clima non era favorable para os cultivos.
- As malas colleitas provocaron fame, menores impostos, guerras e enfermidades.
- A enfermidade máis grave foi a Peste Negra, que matou a un terzo dos europeos.
- Como os impostos eran cada vez menores os nobres aumentaron os impostos aos campesiños e moitos campesiños rebeláronse.
- Nas cidades a crise foi moi grave. Estendeuse a miseria e xurdiron revoltas. A poboación botaba a culpa de todo aos xudeus e, por iso, asaltaron as xuderías e mataron a moitos.

CULTURA E ARTE  GÓTICA

7. A CULTURA URBANA

- Na Alta Idade Media só sabían e necesitaban escribir algúns clérigos.
- Na Baixa Idade Media os burgueses e algúns nobres tamén aprenderán a ler e a escribir, pois necesitaban estas destrezas para poder levar os seus negocios. Para ensinar a estas persoas creáronse:
. Escolas episcopais. Dependían dos bispos
. Escolas urbanas. Dependían das cidades.
. Universidades. Eran máis libres. Aquí ensinábase:
Trivium:  gramática, retórica e dialéctica
Quadrivium:  aritmética, xeometría, música e astronomía
Medicamento, dereito, arte, poética e teoloxía.
- Creáronse ordes relixiosas (frades) que vivían nas cidades (en conventos):
. Franciscanos. Vivían da esmola (por iso chamóuselles mendicantes), coidaban de pobres e enfermos.
. Dominicos. Dedicábanse ao estudo, a predicar e a vixiar a fe dos crentes.

8. O GÓTICO, UNHA ARTE URBANA

- O gótico empeza no século XII.
- As novas cidades necesitaban novos edificios e estes foron feitos en arte gótica:
. Palacios para a alta burguesía e os nobres
. Lonxas (mercados)
. Concellos
. Catedrais. Toda a cidade colaboraba na construción da catedral.
- O gótico utilizaba os seguintes elementos para a construción.
. Arcos apuntados ou oxivais. Soporta moito mellor o peso que o arco de medio punto do románico.
. Bóvedas de cruzarías. Formadas polo cruzamento de dous arcos oxivais que apoiaban sobre columnas ou alicerces. A bóveda esta suxeita sobre catro puntos e non sobre os muros, como ocorría no románico.
. Arcobotantes e contrafortes. Servían para reforzar bóvedas e muros.
- Nas fachadas atopamos
. Tres portas, unha para cada nave. Cada porta cun tímpano (zona plana semicircular situada na parte superior) e arquivoltas (arcos decorativos que rodean toda a porta).
. Sobre as portas rosetóns (grandes fiestras circulares) con vidreiras e galerías con estatuas.
. Decorábanse con formas de agulla (pináculos) os contrafortes e con frechas as torres. Isto outorgaba unha sensación de gran altura.

9. A ESCULTURA E A PINTURA GÓTICAS

- No románico a escultura e a pintura só servían para decorar as igrexas, por iso só se representaban temas relixiosos e, case sempre, os mesmos. No gótico, en cambio, os burgueses compraban obras de arte nas que buscaban, sobre todo, beleza. Os temas xa non serán só relixiosos.
- A escultura e a pintura góticas son realistas:
. Imitan os vestidos.
. As caras son retratos
. Intentan reproducir o movemento.
- Os artistas convértense en persoas con gran prestixio. Na Península Ibérica destaca, entre outros, Gil de Siloé.
- Nas igrexas góticas había poucas paredes onde se puidese pintar, polo que pintaban sobre táboas de madeira, retablos, que se colocaban nos altares..
- Tamén terá moita importancia a pintura sobre libros.

VIDEOS RECOMENDADOS PARA O SEU VISIONADO :

A CIDADE MEDIEVAL

 

O GÓTICO:

 

Para ampliar sobre o tema:
Ver presentación en FLASH: Diferencias entre o Gótico e o Románico

Neste mesmo Blog: Recursos 2º de ESO: Tema 3

TEMA 2: A EUROPA FEUDAL

Tema 2: A Europa feudal

View more presentations from Santi Pazos.

*********************************

TEMA 2 O FEUDALISMO: SEÑORES E CAMPESIÑOS

1. QUE É O FEUDALISMO

- O Imperio de Carlomagno desapareceu, debido a:

. A división entre os seus herdeiros

. Os ataques dos musulmáns

. Os ataques dos viquingos, os húngaros e os búlgaros.

- Os condes e os duques fixéronse independentes e os campesiños buscaron a súa protección, pois o Rei non lles podía defender. Así apareceu o feudalismo.

- O Feudo era unha gran extensión de terra (latifundio) propiedade dun señor, que podía ser un nobre ou un eclesiástico (bispo, abade, abadesa)

- No feudalismo todos os grupos sociais xuraban fidelidade (facían alianzas). Este vasalaxe dividíase en dous partes:

. Homenaxe. Xuramento do nobre. Promete axuda militar e consello.

. Investidura. Dáselle ao nobre un territorio.

- A sociedade: Estaba dividida en estamentos (grupos sociais pechados). Había tres estamentos e cada un dedicábase a unha función social:           

. Os nobres. Facían a guerra

. Os eclesiásticos. Rezaban e dirixían aos cristiáns  
Estes dous estamentos costituían o grupo dos PRIVILEXIADOS: non pagaban impostos, non traballaban, podían utilizar armas... 
O terceiro dos estamentos eran OS NON PRIVILEXIADOS

. Os campesiños : (libres e servos da gleba): Traballaban e eran a maioría da poboación. 
. Os artesáns que constituían un sector moi reducido

2. A MONARQUÍA FEUDAL

- O Rei era sacro e adorábaselle. Era o máis respectado entre os nobres, que lle xuraban fidelidade e obediencia.

- O Rei na Idade Media tiña moi pouco poder. Pero, a partir do século XIII empezou a facerse máis poderoso. 

3. A SOCIEDADE FEUDAL. A NOBREZA

- O oficio do Rei e dos nobres era a guerra. Para iso formaban as ordes de cabalería, unhas asociacións que vivían baixo os ideais de valentía, fidelidade, defensa dos pobres...

- Debían adestrar durante todo o día e comprar armas moi caras, por iso só os nobres ricos podían ser cabaleiros.

. Aos seis anos convertíanse en paxes e aprendían a vivir como nobres.

. Despois facíanse escudeiros. Axudaban a un cabaleiro e este ensináballes o oficio de guerreiro

. Finalmente facíanse cabaleiros e xa podían participar en combates ou torneos.

- Cando os nobres non facían a guerra adestrábanse coa caza.

- Todos os anos atacaban un lugar. Como había tantas guerras e ataques a Igrexa interveu para limitar a violencia e estableceu dúas condicións:

. A Paz de Deus. Prohibir o ataque aos viaxeiros, aos débiles e aos lugares relixiosos.

. A Tregua de Deus. Limitar a duración dos combates.

4. O CASTELO FEUDAL

- Os nobres vivían en castelos. Ao principio os castelos eran de madeira e despois fixéronos de pedra.

-Nos castelos había estables, ferrería, forno, capela ou pozo. A parte máis importante era a torre da homenaxe. Aí estaba o gran salón, onde se facían os banquetes, impartíase xustiza, recibíase aos servos ou se xuraba fidelidade.

- Nos castelos organizábanse grandes banquetes, torneos e cacerías.

- A señora do castelo estaba ás ordes do seu marido e dirixía aos serventes.

5. O FEUDO

- Os feudos eran extensións de terra que foran cedidas a un nobre a cambio de fidelidade. É dicir, que cando a persoa que dera o feudo chamáballe, tiña que acudir na súa axuda.

- O feudo dividíase en dous partes:

.A reserva señorial. Eran terras que aproveitaba o señor directamente. Aquí vivía o señor.

. Os mansos. Eran terras cedidas a campesiños a cambio de pagar impostos e facer traballos para o señor.

- Os señores ditaban leis, xulgaban, cobraban impostos e castigaban aos seus servos.

- Na Idade Media había dous tipos de campesiños:

. Os viláns. Eran campesiños libres, pero as terras que traballaban non eran súas.

. Os servos. Non eran libres. Non podían irse das terras nin casar sen permiso do señor. Os fillos de servos eran tamén servos.

6. A SOCIEDADE FEUDAL. O CAMPESIÑO

- Na Idade Media o 90% da poboación era campesiña.

- Os campesiños vivían na pobreza, non sabían ler nin escribir.

- Vivían en casas de palla, con dúas habitacións, unha para o cortello e o celeiro e outra para toda a familia. Non tiñan case mobles.

- Os campesiños eran autosuficientes, é dicir, producían todo o que necesitaban (comida, vestidos, casas, instrumentos), non compraban nada.

- Comían pouco e mal. En días de festa comían algo de carne.

- Todos traballaban no campo: mulleres, nenos, homes e anciáns.

- Practicaban a rotación bienal de cultivos. Dividían as súas terras en dúas. Nunha parte cultivaban e a outra a deixaban descansar. Ao ano seguinte facían ao revés. Deste xeito a terra recuperábase e as plantas saían con forza.

7. O CLERO: O PAPEL DA IGREXA

- No ano 1000 a maioría dos europeos eran cristiáns e sentíanse parte dunha comunidade,

que se chamaba A Cristiandade

- As obrigacións dos cristiáns eran:

. Rezar, ir a misa os domingos, confesarse unha vez ao ano, comulgar, peregrinar a lugares santos.

. Dar diñeiro aos pobres, ser boas persoas

- A Igrexa interviña nos aspectos máis importantes da vida das persoas: Nos matrimonios, na morte, no nacemento, no ensino.

- A Igrexa da Idade Media era moi rica.

- A cabeza da Igrexa era o Papa.

- Os papas e os reis tiveron moitos conflitos, porque non se poñían de acordo sobre quen debía nomear aos bispos e aos abades dos mosteiros.

- O clero estaba dividido en dous:

. Clero regular. Toda a súa vida rexíase por unha norma que se chamaba regra. Eran os frades, as monxas e os monxes.

. Clero secular. Eran os curas e os bispos.

 8.  A EXPANSIÓN DA EUROPA CRISTIÁ. AS CRUZADAS

- No século XI Xerusalén (Terra Santa) foi conquistada polos turcos. Os turcos impediron que os cristiáns visitasen Xerusalén e maltrataron aos peregrinos que se penetraban..

- Nos séculos XI, XII e XIII os cristiáns organizaron as cruzadas. Campañas militares para conquistar Terra Santa e quitarlla aos turcos.

A primeira cruzada foi en 1096. Os cristiáns conquistaron Antioquía e Xerusalén.

. Na segunda cruzada os turcos, mandados por Saladino, derrotaron aos cristiáns e recuperaron Xerusalén.

. Houbo tres cruzadas máis, nas que se crearon pequenos reinos defendidos por ordes relixiosas militares (monxes guerreiros).

- Grazas ás cruzadas os cristiáns entraron en contacto con oriente., trouxeron seda, especias, perfumes, libros antigos escritos en árabe.

9. A ÉPOCA DOS MOSTEIROS

- A partir do século XI a Igrexa estableceuse en todo o territorio europeo. Construíron igrexas en todos os pobos e en todas as cidades e o campo encheuse de mosteiros onde se aprendía a ler e escribir.

- Como era a vida nos mosteiros?

- Nos mosteiros as obrigacións dos monxes e as monxas eran o rezo e o traballo.

- As persoas que querían aprender a ser monxes e monxas debían pasar por un período de aprendizaxe chamada noviciado.

- Debía facer tres promesas ou votos: obediencia, pobreza, castidade (abstinencia sexual).

- Os monxes e monxas levaban un hábito (un uniforme) que lles identificaba.

- Os monxes e monxas estaban sometidos a unha regra. Debían cumprir unha lei ou norma que ordenaba todos os aspectos da súa vida, a hora de levantarse, a de deitarse, a de comer, as súas obrigacións...

O Feudo (en Flash) fonte: Isaac Buzo

O ROMÁNICO

10. A ARQUITECTURA ROMÁNICA

- A arte románico deuse en Europa nos séculos XI e XII.

- A relixión era un aspecto fundamental da Idade Media, polo que o románico foi unha arte fundamentalmente relixiosa. Atopamos igrexas, catedrais, mosteiros.

Características da arquitectura: 

      . Planta de cruz latina (cruceiro, ábsida e carola)

        . Bóveda de canón

        . Arcos de Medio punto

        . Muros grosos con contrafortes

        . Fiestras estreitas e alongadas

        . Torre campanario

        . Claustros

11. A DECORACIÓN DO ROMÁNICO. A ESCULTURA

A Escultura na arte Románico servía para

- Educar aos fieis. Na Idade Media a maior parte da poboación era analfabeta e aprendían grazas ás imaxes.

- Recordarlles que se atopaban nun lugar sacro.

Debido ao seu carácter decorativo e didáctico as esculturas adaptaban as súas proporcións á forma da superficie arquitectónica.

Na arte románico atopamos as seguintes esculturas:

. Portadas. Representábanse cristos, virxes, escenas do xuízo final, santos, profetas e apóstolos.

. Capiteis. Na parte superior das columnas. Ademais de escenas relixiosas se esculpían motivos xeométricos, animais reais e fantásticos, escenas da vida cotiá....

. Tallas de madeira policromada. Representábanse virxes e cristos.

12. A DECORACIÓN DO ROMÁNICO. A PINTURA

Do mesmo xeito que a escultura a pintura tamén servía para decorar e para ensinar aos fieis.

No románico pintaban sobre tres materiais: muros de pedra, táboas de madeira e libros.

A. Pintura mural

No Románico preferían os muros pintados. Habitualmente pintaban a ábsida da Igrexa (a zona na que está o altar) e, se había orzamento, os muros.

As pinturas eran moi expresivas e de vivas cores, pero tamén moi sinxelas.

Utilizaban a técnica da pintura ao fresco. Esparexían cal sobre a parede e cando aínda estaba húmida pintaban. Deste xeito fixábase mellor.

Os motivos máis utilizados eran

. O Pantocrátor. Cristo en actitude de bendicir e rodeado dos catro evanxelistas.

. A Virxe co neno.

B. Pintura sobre táboas de madeira.

Antes de pintar cubríanas cunha fina capa de xeso.

Coas táboas cubrían os altares ou as cabeceiras das igrexas.

C. Pintura sobre libros.

Chamábanse miniaturas. 

************************************

VIDEO REPASO:

Para saber máis:  http://santipazosrei.blogspot.com/p/actividades-2-eso.html

TEMA 1: O ISLAM E AL-ANDALUS

Tema 1: O Islam e Al-Andalus

View more presentations from Santi Pazos.

RESUMO DO TEMA 1. O ISLAM E AL-ANDALUS 

 1. O ISLAM
- O Islam é unha relixión que naceu en Arabia, na cidade da Meca.
- O fundador do Islam foi Mahoma, un comerciante que viaxara moito e tivera a oportunidade de coñecer as relixións cristiá e xudeu. Mahoma sentiuse chamado por Deus para crear unha nova relixión, foi perseguido polos habitantes da Meca e tivo que fuxir a Medina. Este acontecemento coñécese como Héxira (Fuxida). Despois, coa axuda dos habitantes de Medina conquistou a Meca e estendeu a súa relixión por Arabia.
- Características do Islam:
. É monoteísta, é dicir cre nun só Deus: Alá.
. Islam significa “submisión a Alá”
. Os seguidores do Islam chámanse musulmán, que significa “crentes”.
. As ensinanzas de Mahoma recóllense nun libro que é o Corán.
. As 5 obrigas do Islam:
- A profesión de fe “Non hai máis Deus que Alá e Mahoma é seu profeta”
- Obriga de rezar cinco veces ao día en dirección á Meca
- Dar diñeiro ás pobres (esmola)
- Xaxún no mes do Ramadán mentres dure a luz do Sol
- Ir á Meca unha vez na vida
.Outras normas de conducta:  
Os musulmán teñen prohibido beber alcohol, comer carne de porco ou xogar a cartas ou dados e deben combater para defender a súa fe.
. Os imáns son os sacerdotes (directores da oracción) e os ulemas os xuíces e interpretes dos textos sagrados
. O templo onde rezan os musulmán é a Mesquita
 
2. A FORMACIÓN DE AL-ANDALUS: O EMIRATO
A conquista da Península
- No ano 711 un pequeno exército musulmán mandado por Tarik cruzou o estreito de Xibraltar e venceu ao rei visigodo Don Rodrigo na batalla de Guadalete. Entón, déronse conta da debilidade do reino visigodo e chamaron a outro exército para conquistar a Península, que ao mando de Muza gobernador do Norte de África, conquistouna nun curto periodo de tempo.
- Só nalgúns puntos dos Perineos e o Cordal Cantábrica resistiron algúns cristiáns.
- A conquista da Península foi moi rápida por:
    * Desavenencias dos nobres co rei D. Rodrigo ao que non axudaron e incluso loitaron contra el.
    * Os visigodos non se resistiron e moitos convertéronse ao Islam
    *Aos campesiños dáballes igual estar sometidos aos visigodos ou aos musulmáns.
Hispania converteuse nun Emirato (unha provincia) que dependía do Califa (emperador) de Damasco.
A capital do emirato estivo en Córdoba.
No ano 756 chegou a Al-Andalus, Abd al-Rahmán I, o único supervivente da familia Omeia, que fora aniquilada pola familia dos Abassíes. Entón, o emirato de Córdoba independizouse: Emirato independente de Bagdad
 
3. O CALIFATO
- A principios do século X Abd al-Rahmán  III noméase Califa xefe político e relixioso de Al-Andalus
                .Uniu aos musulmán
                 .Venceu aos cristiáns,
                 .Proclamouse califa no ano 929
- Un dos seus sucesores, Hixem II, deixou o poder ao seu ministro, Al-Mansur (chamado Almanzor polas cristiáns), que atacou e case acabou cos reinos cristiáns do Norte.
- Trala morte de Al-Mansur o califato dividiuse en numerosos reinos, coñecidos como taifas: Reinos de Taifas
 
4. OS REINOS DE TAIFAS
- Os reinos de taifas loitaron uns contra outros. O máis poderoso foi o de Sevilla.
- Os cristiáns aproveitaron as loitas entre os musulmán para atacalos.
- Os reinos de taifas chamaron na súa axuda a tribos bérberes do Norte de África:  Os Almorábides e os almohades
- No século XIII só quedou un reino musulmán en Al-Andalus, o Reino de Granada, que aguantou case 200 anos, ata 1492. Foi un reino moi rico e poderoso.

5. AL-ANDALUS: ECONOMÍA E SOCIEDADE
ECONOMÍA
As cidades eran o centro económico, administrativo, político e cultural de cada rexión.
Os musulmán introduciron novidades importantes na agricultura:
. Regadío. Construíron noras, aceas e canles.
. Trouxeron novos cultivos: arroz, laranxa, moreira, cánabo.
. Salientaron outros cultivos como: vide, oliveira, hortalizas, liño, esparto, árbores froiteiros (palmeira datileira, amendoeira, figueira).
Unha florecente artesanía (textil, forxa, coiro, vidro, etc) organizada e controlada polo Estado. Estes productos vendíanse no mercados chamados Zocos
Un comercio moi activo:
- Al-Andalus comerciaba con todo o mundo.
. Importaban (traían), escravos, ouro e prata
. Exportaban artesanía das cidades.
. Utilizaban as moedas de ouro (dinar) e de prata (dirhem).
SOCIEDADE
En Al-Andalus convivían moitas razas, culturas e relixións:
Musulmáns:
. Árabes. Eran os menos numerosos, pero ocupaban as mellores terras e os máis altos cargos.
. Bérberes. Eran nemorosos, procedían do norte de África. Non eran tan ricos.
. Muladíes. Convertidos ao Islam. Eran a maioría da poboación. 
Non Musulmáns:
. Mozárabes:
       . Conservaban a relixión cristiá.
       . Vivían nas cidades e dedicábanse á artesanía e o comercio
       . No século IX foron perseguidos e moitos fuxiron ao Norte
. Xudeus. Vivían nas cidades como artesáns, comerciantes e médicos.  

6. CULTURA E ARTE EN AL-ANDALUS
CULTURA
En occidente perdérase o coñecemento de Grecia e Roma. A través da Península os árabes transmitiron a Europa este coñecemento.
Os árabes daban moita importancia ao coñecemento das leis, a astronomía, a botánica, a medicina, as matemáticas e a filosofía na que destaca Averróes.
Os musulmán introduciron (desde a India) os números tal e como vos coñecemos agora.
Tamén trouxeron o papel (de China)
ARTE
O Corán prohibía representar a figura humana, polo que apenas atopamos esculturas ou pinturas. Por iso, cando falamos de arte referímonos case só á arquitectura:
. Facían edificios baixos e materiais pouco resistentes (ladrillos, xeso, madeira)
. Edificios moi luxosos, con moitos elementos decorativos (debuxos vexetais e xeométricos).
. Arcos de ferradura e lobulados

VIDEOS

O ISLAM

CONQUISTA DE AL-ANDALUS:

 

Para profundizar máis no tema visitar o apartado desta Bitácora: Recursos 2º de ESO: Tema 1

Tema XIV: A FRAGMENTACIÓN DO MUNDO ANTIGO

Tema XIV: A fragmentación do mundo antigo

View more presentations from Santi Pazos.

RESUME DO TEMA

Tema XIV: A fragmentación do mundo antigo

1.    Introdución

    - Co afundimento do Imperio romano, fragmentouse a unidade cultural do Mediterráneo.

    - Na zona occidental, o Imperio romano desapareceu por mor das invasións bárbaras e xurdiron numerosos reinos xermánicos .

    - O Imperio romano de Oriente ( bizantino ) mantívose durante case mil anos máis.

    - O cristianismo e a Igrexa foron o único elemento de continuidade e de cohesión cultural entre o mundo antigo e o novo mundo medieval.

    - Ao Sur do Mediterráneo aparece unha nova civilización: O Islam

    - Os reinos xermánicos :Tras a caída do Imperio romano de Occidente, diversos pobos bárbaros ocuparon o espazo do Imperio e formaron reinos independentes

    

2.    REINOS BÁRBAROS

    - Os Suevos : En Galicia

    - Os Visigodos: En Hispania

    - Os Francos: Na Galia (Francia)‏

    - Os Ostrogodos: En Italia

    - Os Anglo e Saxóns: Nas illas Británicas

    

    2.1Sociedade e Economía

    - Monarquía: Rei. Primeiro electiva, despois hereditaria

    - Ao ocupar as terras do Imperio romano, non lles impuxeron a súa forma de vida ás poboacións conquistadas.

    - Asimilan do Imperio Romano: A lingua: O latín , as leis do dereito romano, a administración rexional e municipal

    - Tamén o cristianismo como relixión oficial.

    

    2.2 Sociedade e Economía

    - A desaparición do Imperio romano impuxo un clima de inseguridade en Occidente.

    - A inseguridade nas comunicacións foi a causa de que:

    - Ruralizarse todo occidente: Abandono das cidades.

    - Se reduce o comercio e a industria

    - A economía redúcese á agricultura e gandería.

    - Un sistema económico de autoconsumo

    - Paralízanse as obras públicas, a produción de cultura, e a lectura e escritura quedaron reducidas a grupos de cregos e monxes.

    

3.    OS SUEVOS

    Ano 409: Invasión de Hispania por Suevos, Vándalos e Alanos

    Ano 411: Visigodos entran en Hispania a expulsar a vándalos e alanos. Os Suevos instálanse na Gallaecia

    - Asentamento pacífico

    - Fusión coa poboación galaico-romana

    - Establecen a capital en Braga

    - Nace un reino independente que durou 170 anos
    - Hermerico e o seu fillo Reckila fan incursións na Bética e na Lusitania.    Recquiario intenta conquis-tar tamén a rexión Tarraconense e foi freado polos visigodos.

    - No ano 585 o rei Leovixildo conquistou Galicia e incorpora o reino Suevo ao reino Visigodo


Personaxes: 

•         Reis Suevos
•         
  Martiño de Dumio
• Exeria ou Eteria
• Prisciliano

Legado do Reino Suevo: 

- Colonización Rural obra dos pequenos mosteiros fundados por San martiño
- División do territorio galego en parroquias
- Reparto de terras en latifundios e minifundios
- Conciencia de Comunidade con elementos sufi-cientes para forma-la súa propia estrutura política

O REINO SUEVO DA GALLAECIA (Fonte: Fesga)

O Reino Suevo na Gallaecia. fonte Fesga from Santi Pazos


En Cómic

Reino Dos Suevos. Grupo Nono-Art

4.    OS VISIGODOS: A monarquía visigoda

    A monarquía visigoda conseguiu controlar o territorio peninsular : expulsou os suevos, conquistoulles territorios aos bizantinos e detivo os francos.

    Os visigodos, a través do establecemento dunha monarquía forte, conseguiron a unificación relixiosa e xurídica ( Liber Iudicorum ou Foro Xulgo) entre hispanorromanos e visigodos.

    Recaredo convertese ao Cristianismo, deixa o Arrianismo relixión dos Visigodos ata este momento

    Recesvinto promulga o “Foro Xulgo”. Leis comúns

    4.1 A sociedade visigoda

    Aínda que os visigodos eran numericamente poucos, dominaron aos hispanos e repartíronse as dúas terceiras partes das terras peninsulares.

    - A economía era basicamente agrícola e de subsistencia .         - Grandes latifundios nas mans da nobreza

    - Sociedade: Nobres : Os xefes Conquistadores

    - Pobo humilde:  resto da poboación

    - Nas cidades, as actividades artesanais e o comercio diminuíron considerablemente.

    4.2 Cultura e Arte dos Visigodos en Hispania

    - Nivel cultural moi baixo

    - Cultura nas mans dos relixiosos (mosteiros e Sedes episcopais)

    - Figuras destacadas: San Isidoro de Sevilla: As Etimoloxías

    ARTE:

    - Obras de xoiería

    - Pequenos edificios (igrexas de San Xoán de Baños, San Pedro de la Nave, Santa Comba de Bande,…

    

5.    O IMPERIO BIZANTINO (476-1453)‏ A época de Xustiniano Un Imperio cristián e oriental

    5.1 Características Xerais

    - Empeza coa división do Imperio Romano por Teodosio no ano 395

    - Ocupa terras do mediterráneo oriental e o mar negro

    - Capital: Bizancio (Constantinopla) hoxe Istambul

    - Máximo esplendor con Xustiniano no século VI

    5.2 Perigos exteriores

    Norte: Búlgaros

    Musulmáns: a partir do século VII vanlle reducindo territorio progresivamente

    Turcos: Toman Constantinopla no ano 1453: Fin do Imperio Bizantino

    5.3 Economía

    - Grande prosperidade económica con Xustiniano

    - Desenrolo do comercio e da agricultura

    - Era Urbana: Artesanía e comercio nas cidades

    5.4 Cultura

    - Herdan a cultura da Grecia Clásica, mesturada coa romana, cristiana e de oriente.

    - Lingua: O Grego Clásico

    - Centros culturais: Universidades, mosteiros, palacios…

    5.5 Relixión

    - Cristián

    - Sepáranse do Papa de Roma no ano 1054 (Cisma de Oriente: Cristiano-ortodoxo)‏

    5.6 Arte

    - Relixiosa e Palaciega

    - Arquitectura: Grandes dimensións. Planta de cruz grega. Grandes Cúpulas

    - Exemplos a destacar: Santa Sofía de Constantinopla

    - Decoración con ricos mosaicos

    5.7 Mosaicos

    - O emperador utiliza as igrexas como salón de recepcións e decóraas con preciosos mosaicos.

    

6.     O IMPERIO CAROLINXIO:

    O Imperio creado por Carlomagno foi o último intento de reconstruír a antiga unidade do Imperio romano de Occidente.

    A comezos do século VIII un nobre franco, Carlos Martel , dirixiu o exército contra os musulmáns que avanzaban por Francia, e derrotounos en Poitiers (732).

    O fillo de Carlos Martel, Pipino o Breve , converteuse en rei dos francos e fundou unha nova dinastía, a carolinxia.

    Sucédelle, Carlomagno , e reconstrúe o Imperio romano de Occidente.

    Estableceu a capital en Aquisgran

    6.1 Características:

    Carlomagno : freou o avance do Islam e estableceu unhas fronteiras máis seguras .

    Dividiu o territorio en marcas e condados

    (MARCAS: territorios defensivos localizados nas fronteiras do Imperio)

    Converteu todos os pobos baixo o seu dominio ao cristianismo e reforzou a unión entre o poder político (o Emperador) e o relixioso (o Papa).

    No ano 800, Carlomagno foi coroado emperador polo papa León III.

    Garantiu a paz e a cultura renaceu, co establecemento de escolas e a volta á ensinanza do latín.

    6.2 Fin do Imperio

    - A morte de Carlomagno herda o imperio o seu fillo: Ludovico Pío que

    - Divide o Imperio entre os seus fillos: Tratado de Verdum

    - Alemaña a Luís; Francia a Carlos e Italia a Lotario

    - Ruptura definitiva:

    - Século IX: Invasións Normandas

    - Século X: Búlgaros e Húngaros

    - Ante estas invasións e perigos o Imperio desfíxose e os Condes convértense en señores case independentes, os tres estados divídense en principados.

    - Nace o Feudalismo

Para saber máis:

Ver video: 

Ficha de exercicios: FICHA TEMA XIV


Visitar estes enlaces:
Inicio da Idade Media. Fonte: Isaac Buzo
Enlaces Tema XIV ( Final da entrada)